Stichtse Brug ➜ Muiden

Het oude land op, nieuwe blubber in

De eerste wandeling van 2024 is een feit! Het is al een aantal weken flink koud en steeds onder, op of net boven het vriespunt. Dat beloofd bevroren paden.

Deze etappe is de laatste etappe van het Pionierspad en daarmee de laatste wandeling op Flevoland. Daar heb ik al tijden naar uitgekeken. Ondanks dat Flevoland toch best heeft kunnen verrassen, is het nu wel klaar en zijn zowel Ron als ik wel uitgekeken op de lange saaie lappen lopen. Ik iets meer dan Ron. De route van de afgelopen weken is de afgelopen weken van groenstrookje naar groenstrookje geleid, maar vooral veel blubber.

Vandaag dus de laatste etappe van Flevoland, op bevroren paden en dus minder blubber! We beginnen waar we vorige week door Eric zijn opgehaald met warme chocolademelk met rum: bij de Stichtse brug. Voordat we daar zijn zetten we de auto neer naast het busstation bij Muiden langs de A1. We kunnen de auto bijna op de bushalte parkeren, dus we kunnen relaxt tot een paar minuten voor het vertrek van de bus warm in de auto blijven zitten. De reis met het OV van het eindpunt, naar het beginpunt van de wandeling van vandaag ging precies zoals gepland erg vlot! Binnen een halfuur staan we, twee bussen verder, bij de bushalte van waar we vandaag gaan beginnen met wandelen. Eén kilometer van de bushalte ligt de Stichtse brug (de A27 brug tussen Flevoland en Utrecht). Vanaf daar volgen we een stukje Gooimeerdijk. Daar hebben we vorige week ook al op gelopen. Nu waait het flink, maar is het gelukkig wel droog. Doordat het nét onder het vriespunt is, maar het heel hard waait, voelt het aan als -5°C. Handschoenen dus aan en de muts en capuchon op! Gelukkig slaat de route snel af van de dijk af het bos in, het Almeerderhout.

Het Almeerderhout is een groot groen gebied aan de zuidkant van Almere. Het gebied ligt tussen de A6 en A27 en is, als je het mij vraagt, een behoorlijk onsamenhangend gebied. Delen zijn van de Gemeente Almere en worden bebouwd (door de nieuwe woonwijk “Almere Hout”). Andere delen zijn van Staatsbosbeheer en worden gezien als beschermde natuur. De ondergrond is redelijk onverhard, maar doordat de grond bevroren is, is het in ieder geval niet blubberig en dat is een unicum tijdens onze wandelingen in Flevoland!
In het Cirkelbos, waar de route doorheen kronkelt, verschijnt uit het niets een pukkel in het landschap. Namelijk een heuvel van zo’n 25 meter in een verder plat landschap. De route gaat niet over de heuvel heen, maar we kunnen het niet laten om deze even te beklimmen, vanaf daar heb je een best wel een behoorlijk uitzicht!

Via een pad met veel bruggetjes langs de Hoge Vaart en nog meer kronkelpaden door het Almeerderhout komen we na ongeveer 12 kilometer bij ‘De Kemphaan’. Dit complex heeft een restaurant, een kinderspeeltuin, een brouwerij, een camping, maar hier zit ook Stichting Aap. Ron heeft in het beginstuk van de wandeling veel last van zijn rug, dus we besluiten hier al de eerste kleine pauze te houden. We drinken wat warms en eten een taartje. Een fijne maar korte pauze. Hier druk ik per ongeluk ook al mijn GPS tracker uit en dus bestaat deze etappe uit twee Strava-activiteiten. Hier moet ik iets voor verzinnen dat dit tijdens de 4daagse niet gebeurd, want dat zou ik heel erg zonde vinden!

Na de Kemphaan bereiken we al behoorlijk snel de randen van Almere Haven. Onderweg komen we nog wel een grote paal tegen waar op aangeduid staat hoever we op dit moment onder zeeniveau zitten: 3 meter en 35 centimeter.

Almere Haven is het oudste deel van Almere, dus delen van deze plaats zijn al gauw 60 jaar oud. Dat is voor Almere al best oud. Stedenbouwkundig is het best interessant: het is een schoolvoorbeeld van een bloemkoolwijk. Woonwijken met hele kleine doodlopende straatjes die zijn ingericht als woonerf. Maar hoe boeiend het is voor een stedenbouwkundige, zo saai is het voor een wandelaar die toch liever door mooie natuur of boeiende bebouwing loopt. Ons pad loopt tussen Almere Haven en de A6 door. Het voelt een beetje als niemandsland en de route is hier dan ook best saai, maar uit het niets staan we weer in een bossig park. Hier zit onze laatste optie om iets te lunchen. Ondanks het taartje een paar kilometer geleden, past er best wel weer wat in! We lunchen bij het Eksternest. Dat is een theehuis waar de bediening en keuken worden gerund door mensen met een verstandelijke beperking en dát heeft zijn charme. Tuurlijk gaat niet alles altijd even soepel, maar dat hoeft ook niet! Dat gaat het bij een ander restaurant namelijk ook niet altijd.

Na het 12-uurtje kunnen we er wel weer tegenaan! De laatste paar kilometers op Flevoland! Vanaf nu lopen we tussen de A6 en de Gooimeerdijk, die steeds dichter bij elkaar komen. Op het punt waar we echt klem zitten tussen de snelweg en de dijk, begint onze oversteek naar Noord-Holland. We merken dat na de pauze ook de temperatuur flink hoger ligt dan vanmorgen, want de handschoenen hoeven niet meer aan, de capuchon hoeft niet meer op en de paden zijn een stuk drassiger en niet meer bevroren.

Daar is ‘ie dan! De Hollandse Brug! Als je kijkt naar dit stuk van de wandeling, is het eigenlijk vreselijk: we lopen op het fietspad van een ventweg, op een snelwegbrug, tussen de vele rijstroken van de A6 aan de ene kant, en de spoorlijn aan de andere kant. Drie kilometer lang ademen we fijnstof en uitlaatgassen in, maar dit mag de pret niet drukken, want dit deel van de route markeert het begin van de wandelingen ná Flevoland. We arriveren binnen een halfuur in Muiderberg.

Muiderberg is een bijzonder dorp. Hier hebben Ron en ik eerder gelopen, vanaf hier is de wandeling dus voor het eerst sinds Lauwersoog, bekend terrein. Muiderberg ligt van origine aan “zee”, de Zuiderzee. Dat werd natuurlijk het IJsselmeer, maar het bleef een plaats met een open zicht over water. Sinds 1968 is er héél veel veranderd voor Muiderberg. Van een rustig dorp is het veranderd naar de navelstreng van een nieuwe provincie. Bij Muiderberg sluit de infrastructuur van het oude land (Noord-Holland, Utrecht) aan op dat van het nieuwe land (Flevoland). Bij Muiderberg hebben we het dan over de A6, de spoorlijnen en hoogspanningskabels. Sinds het ontstaan van Flevoland is Almere enorm toegenomen in oppervlakte en inwoneraantal. Sinds enkele jaren is Almere begonnen met Almere Poort (net als Almere Hout, ook een nieuwe plaats binnen de gemeente Almere) en Almere Poort wordt gezien als de badplaats van Almere. Dit inclusief strand, boulevard en hoogbouw. Vanuit het perspectief van Muiderberg ligt er dus ineens een metropool in het water en dat kun je van heel ver al zien liggen.

Vanaf Muiderberg lopen we over de dijk naar het Muiderslot. Ook deze dijk kennen we van eerdere wandelingen. Inmiddels is de temperatuur zo ver gestegen dat de dijk één grote blubberboel is geworden. We glibberen letterlijk van stap naar stap. Ook de wind steekt flink op, wat er voor zorgt dat we echt al glibberend ons evenwicht proberen te houden terwijl we richting het Muiderslot glijden. Inmiddels zit de klei-achtige blubber tussen het profiel van onze wandelschoenen dat je daar niets meer aan hebt. Pas wanneer we Muiden inlopen, hebben we weer vaste grond onder de voeten.

Het aller-aller-aller laatste stukje van de route maakt een rondje rond de oude vesting van Muiden en we lopen natuurlijk langs het Muiderslot. Ik wil hier nog snel een foto maken door de poort van het kasteel heen, maar vlak voor mijn neus sluit het personeel de poort en zit een foto er niet meer in. Even verderop, voor een restaurant, staat Floris V op een paard in zijn maliënkolder en helm en natuurlijk met een lans in zijn rechterhand. Floris V markeert het einde van het Pionierspad en het begin van het Floris V pad.

Vanaf hier lopen we terug naar het busstation, waar de auto staat, maar vanaf hier gaan we vanaf volgende week het Floris V pad volgen. Dit pad loopt van Muiden naar Bergen op Zoom en volgt eigenlijk de voetsporen van Graaf Floris V van Holland. Ik heb veel zin in dit deel van onze ‘Road to Nijmegen’!

Deze etappe was vanaf de bushalte bij de start (Almere Hout, Stichtse Brug) naar het busstation bij Muiden 35,6 kilometer. Tuurlijk zijn de benen en voeten moe, maar dat komt vooral door de blubberdijk vanaf Muiderberg. Ik heb nu al vertrouwen in de 4daagse! Daarvan zijn trouwens inmiddels inschrijfdata bekend: 12 februari voor Ron en 4 maart voor mij.

Volgende week staan er twee wandelingen op het programma: van Muiden naar Nieuwersluis, en van Nieuwersluis naar Oudewater. Tot dan!

Onder de foto’s kun je een reactie geven