Muiden ➜ Nieuwersluis

Van wandelschoenen naar nette schoenen

Er staat weer een volledig wandelweekend op de rol. De eerste wandeling van het Floris V pad. Dit pad belooft ons een stukje opfrissing van “Vaderlandse geschiedenis”. Een korte blik op de Wikipediapagina van Floris V, Graaf van Holland en Zeeland, Heer van Friesland, leert ons al dat Florisje een mede-Leidenaar is. Dat schept een band! Z’n einde is alleen niet zo plezierig, laten we hopen dat het Leidse dus de enige overeenkomst blijft.

Het weer ziet er goed uit! Koud, maar zonnig. Op kou kun je je kleden. Eigenlijk kun je je op alle weersoorten kleden, maar regen is gewoon niet zo leuk, weten we inmiddels uit uitgebreide ervaring. We zijn dus erg blij met dit goede weer.

Zoals gezegd is dit een wandelweekend en dat houdt dus in dat we allebei met een rugtas lopen met daarin een setje alternatieve kleding in het hotel, een paar schoenen en wat toiletspulletjes.

Vanuit Leiden ben ik erg vroeg richting Utrecht gegaan, om daar om te kunnen omkleden. Dat scheelt weer spullen meenemen in de tas.
We starten in Muiden, op het P+R terrein waar we vorig weekend zijn geëindigd. Dat is zeer goed bereikbaar vanaf Amsterdam Amstel. We kunnen dus lekker op tijd starten.

Na een kilometer zitten we al op de route en gaan we over de A1 heen via het Vechtaquadact. De route slaat hier eigenlijk af, maar daar kwamen we een paar kilometer langs de Vecht later pas achter. Het is hier zo’n wirwar van verschillende LAW’s die hier bij elkaar komen dat we denken de juiste wit-rode markering te volgen, maar dat blijkt het Waterliniepad en die moeten we precies niet hebben. Gelukkig hoeven we dit stuk niet helemaal terug te lopen en kunnen we via een stukje Trekvogelpad, dat hier dus óók loopt, weer terugkomen op het Floris V pad. Het Trekvogelpad is Ron en mij niet onbekend. Deze hebben we twee jaar geleden gelopen van Bergen aan Zee tot aan Enschede. Eigenlijk vinden we het wel leuk dat we, ongepland, een stukje Trekvogelpad lopen en op deze manier wat herinneringen op kunnen halen.

Via de eerste onverharde dijk (glibberen over klei hebben we vorige week ook al gedaan!) komen we uiteindelijk bij Fort Uitermeer terecht. Dit mini-Pampus, of Fort Boyard, staat aan de Vecht en is onderdeel van de Hollandse Waterlinie. We nemen al snel weer afscheid van de Vecht om langs de Spiegelplas en door de Ankeveense Plassen, grotendeels onverhard, uit te komen in Kortenhoef / ‘s-Gravenland. Dit gekke duo-dorp is de ideale plek voor onze pauze. Van tevoren had ik al gezien dat de restaurants hier pas om 16:00 open gaan en dat is veel te laat. We moeten dus echt nog wel een paar kilometer door terwijl onze magen al flink rammelen. Vooral Rons maag maakt erg veel kabaal en hij besluit dus een energiereepje in te zetten. Deze reepjes hebben we, voor nood, altijd bij ons. Ik ben op dit punt extra blij met de extra banaan die ik gekocht heb bij de AH to Go. Zeven lange kilometers later, deels door Kortenhoef aan de kant van een weggetje, maar wederom grotendeels onverhard door de blubber van ongelopen weken, komen we aan in het zuidpuntje van ‘s-Gravenland, waar op 200 meter van de route een leuke bistro zit. Met nog zo’n 13 kilometer te gaan zakken we hier onderuit om van het 12-uurtje te genieten.

Na de break zetten we het tempo er flink in. We lopen echt in bekend gebied, want hier hebben we vaak gesupt, gekayakt, gezwommen, gezeild, geschaatst of gefietst. al vanaf Zeewolde kunnen we de grote zendmast van Hilversum (Ook wel de ‘Man bijt hond-toren’ genoemd) zien, maar nu is deze heel dichtbij en staat hij inmiddels achter ons. We lopen over een lange dijk dwars door de Loosdrechtse Plassen heen. Eerst aan de ene kant de Vuntus en daarna aan de andere kant de Wijde Blik. Met deze dijk lopen we recht op het dorp Vreeland af en dus lopen we zo geruisloos Provincie Utrecht in. Hier maken we even een momentje van, want ondanks dat van ons twee alleen Ron nog in Utrecht woont, voelt deze provincie ook voor mij wel een beetje als thuis.

In Vreeland ontmoeten we de Vecht weer en bij het oversteken van deze chique rivier zwaaien we even naar ‘De Nederlanden’. Daar gaan we vanavond op stand dineren. Na de brug in Vreeland slaan we direct linksaf het jaagpad langs de Vecht op. Langs de Vecht lopen we soms door de ‘voortuintjes’ van woonboten. Sterker nog, soms moeten we, om de aangegeven én gemarkeerde route, door tuinhekjes heen. De ene woonboot is een krakkemikkige krot, maar er liggen ook complete villa’s in het water. Uiteindelijk komen we via dit Jaagpad door Loenen aan de Vecht heen. De finish komt nu echt in zicht. We blijken nog één obstakel te hebben: een boer heeft alle blubber van zijn land afgereden en dit aan de zijkant neergegooid, precies over het pad heen. Er is dus geen pad meer te bekennen en is het een soort van survival om het land van deze betreffende boer te passeren.

De finish van deze etappe is officieel in Nieuwersluis, vooral bekend van de sluis in de Vecht en van de vrouwengevangenis, maar onze overnachting vind plaats in hotel Flora Batava wat tegen het bordje ‘Breukelen’ aan ligt. Onze finish ligt dus dichter bij Breukelen dan bij Nieuwersluis.

In onze hotelkamer hebben we een klein uur om even te relaxen, te douchen en onszelf op te kalefateren. Even later komt Eric langs met een koffertje met daarin kleding dat we vanmorgen in Utrecht hebben klaargezet. Hierin zitten voor ons beiden nette schoenen, een mooie broek, een gestreken overhemd en nog wat andere spulletjes waarmee we ons op kunnen knappen. Ik prop mijn wandelvoeten in mijn nette schoenen en we gaan genieten van een heerlijk avondje ‘De Nederlanden’.

Morgenochtend starten we weer vanuit Flora Batava om uiteindelijk uit te komen in Oudewater. Daarover meer in de volgende blog!

Onder de foto’s kun je een reactie geven