Ie ➜ Feanwâlden

Ronifatius vermoord in Dokkum

Eigenlijk zat dit weekend te vol gepland om nog te wandelen. Nouuu, wandelen had wel gekund, maar de hele reis naar Fryslân pastte gewoon niet in de agenda. Gelukkig is Ron inventief: hij kwam met het geniale idee om vrijdagavond alvast daar heen te gaan, zodat we die tijd op zaterdag al zouden besparen.

We sliepen in Feanwâldsterwal, een klein dorpje vlakbij Feanwâlden. Dat is de finishplaats van vandaag, dus handig om de auto daar te hebben staan. Vanaf station Feanwâlden hadden we een lijnbus naar Dokkum en een belbusje naar Ee. In de lijnbus word ik door de vervoerder van de belbus gebeld dat ze een kwartier vertraging hebben. Voor Ron en mij mooi de mogelijkheid om snel wat te gaan shoppen bij de Dokkumer Jumbo om de hoek. We hebben tenslotte niet voldoende drinken bij ons, en als we geen restaurants tegenkomen is dat ook een ding.

De wandeling start in Ee, de plaats waar we vorige week finishten. Ron wilde daar het kerkje in, prima. Daar was een tentoonstelling over kweken en verwerken van vlas in schildersdoeken kwamen we eenmaal binnen achter. De mevrouw van de tentoonstelling wilde ons het verhaal wel even vertellen. Ik dacht “Ojee, dat wordt drie kwartier van m’n leven die ik nooit meer terug krijg”, maar uiteindelijk wist ze het heel leuk én boeiend te vertellen. Sowieso wanneer iemand passievol is, luistert dat heel fijn.

Na de tentoonstelling hebben we het tempo er in gezet. Via landweggetjes en paden langs vaarten kwamen we aan in Dokkum. Bij binnenkomst in Dokkum heb ik Ron zo gek gekregen om voor de foto net te doen alsof hij vermoord was. Bonifatius werd Ronifatius, en zo konden we het geschiedenislesje uit het jaar 754 lollig naspelen.

Dokkum is een erg gezellig plaatsje met leuke restaurants, maar helaas te vroeg in de route om nu al te gaan eten. We zitten namelijk amper op 10 kilometer.

Via de buitenwijken van Dokkum lopen we Dokkum weer uit richting Damwâld. Je merkt dat je hier verder het binnenland ingaat, want hier wordt het landschap steeds meer bebost. Wat een prachtige omgeving! We hebben, met een klein beetje omlopen, geluncht in een leuk restaurantje in Damwâld.

via wat andere kleine dorpjes en natuurgebieden komen we uiteindelijk aan in Feanwâlden. Vandaag was een mooie etappe van 24,8 kilometer.

Volgende week geen etappe: dan gaan Ron en ik naar Südtirol. Ook daar wordt natuurlijk gewandeld, maar dat is wel andere koek dan het Friese Woudenpad.

Onder de foto’s kun je een reactie geven