Heijen ➜ Nijmegen

Training Season’s over

Vandaag gaan we dan eindelijk afsluiten wat we september 2023 gestart zijn: De Road to Nijmegen. Na vandaag komt er dan ook een einde aan de aanloop naar de Nijmeegse 4Daagse, want na vandaag zullen we rust houden en niet meer trainen. Dan zitten er genoeg kilometers in, hebben we genoeg gevoeld hoe de pijn van lange afstanden lopen kan voelen, hebben we al het materiaal getest en hebben we alle weersomstandigheden meegemaakt. Aan de voorbereiding kan het niet meer liggen.

Na een nachtje in een fijne hotelkamer op Centerparcs Het Heijderbos gaan we verder met onze bagage op de rug richting Nijmegen. De route van vandaag volgt het Pieterpad verder richting het noorden tot aan de Duivelsberg. Voordat we ons pad vervolgen op het Pieterpad hebben we een klein aanloopje vanaf de hotelkamer. We moeten helemaal om het park heenlopen om weer aan te haken waar we gister waren gebleven. Extra kilometertjes is extra training toch? Hier in de bossen bij Heijen is het weer flink modderig na een nachtje met heftige regenbuien. Vannacht gold hier zelfs Code Geel, maar gelukkig zaten wij binnen en was het volledige parkcentrum overdekt bereikbaar vanaf onze kamer. Blubber dus in de bossen. Misschien wordt deze laatste wandeling wel een samenvatting van alles wat we hebben meegemaakt in de afgelopen maanden.

We volgen de Wit-Rode LAW markering, maar al gauw wijkt deze enorm af van Ron zijn GPX-route. Op die GPX-route hebben we gepland en vanaf die route weten we dus welke afstand we vandaag gaan lopen. Normaal houden we, ondanks onze voorbereiding op de GPX, zoveel mogelijk de originele bewegwijzerde route aan, maar nu ging deze wel heel erg afwijken, dus we zijn omgedraaid en via een kleine afsnijroute weer terug op de route die we hadden voorbereid. Op deze manier lopen we misschien maar 500 meter extra. We komen hier wel veel wandelaars tegen die duidelijk meedoen aan een georganiseerde loop. Dit blijkt de ‘Maas en Viltmars’ te zijn, een veelgebruikte wandeltocht om te oefenen voor de Nijmeegse 4Daagse. Bij elke voorbijganger is het gebruikelijk om even te groeten, maar na de 5.000e keer ben ik daar wel klaar mee. Gelukkig wordt het eenmaal in het dorp Gennep een stuk rustiger qua wandelaars.

Zoals gezegd lopen we nu niet meer een bewegwijzerde route, blijkbaar is het Pieterpad omgelegd en zijn ze op de websites de GPX-bestanden vergeten te updaten, maar tóch lopen we Gennep in. Gennep is het eerste dorp dat we tegenkomen dat óók een rol gaat spelen in onze 4Daagse. We zullen met de 4Daagse door Gennep lopen op donderdag. Later vandaag zullen we meerdere 4Daagse-dorpen tegen gaan komen, zoals Milsbeek en Groesbeek, ook allemaal dorpen die we op ‘Groene donderdag’ zullen aandoen. Via het oude dorpscentrum van Gennep lopen we het dorp weer uit en we volgen daarbij de rivieren Niers en Maas. Hier komen we het Pieterpad weer tegen. Nadat we de Niers oversteken, nemen we van beide rivieren afscheid en we lopen via Milsbeek naar de Duitse grens. In Milsbeek kunnen we precies zien waar de 4Daagse-route zal gaan lopen, want we kunnen de vlaggenmasthouders al zien zitten in de lantaarnpalen.

Daar waar we de Duitse grens voor het laatst tijdens deze wandeltocht kunnen aanraken, houden we onze pauze. Hier is tegelijk ook onze laatste kans voor een échte Limburgse vlaai, maar na de pannenkoek zitten we al zo vol, dat we die kans toch voorbij laten gaan. Wanneer we na onze pauze verder gaan, zet Ron nog heel even zijn voet in Duitsland, voordat we de Duitsers achter ons laten. Die voet zet hij echter midden in de brandnetels neer. Flapdrol.
Vanaf hier gaat het landschap glooien, en goed ook! Aan de hellingen naar boven en naar beneden is duidelijk merkbaar dat we op een stuwwal lopen. Via de Sint Jansberg en de Sint Maartensberg lopen we Gelderland binnen, onze 11e provincie van de Road to Nijmegen. Via de bossen lopen we Groesbeek binnen. Ook Groesbeek lijkt meer dan klaar voor de 4Daagse festiviteiten. Hier hangen de groen-oranje 4Daagse-vlaggen zelfs al uit. We houden een korte pauze bij een ijssalon en lopen hierna stug verder. Nog 15 kilometer te gaan. We lopen Groesbeek via de Oude Zevenheuvelenweg uit door de glooiende velden. Het landschap is hier prachtig! Inmiddels lopen we in ‘Het Rijk van Nijmegen’ en de pijn in de voeten worden door dit idee verzacht.

De allerlaatste ‘kuitenbijters’ liggen op ons te wachten. We beklimmen de Duivelsberg en daar slaan we af bij een bord waar we al eerder zijn geweest. Dit bord markeert het kruispunt tussen het Pieterpad, Romeinse Limespad en het Grote Rivierenpad. De laatste van die drie, hebben Ron en ik één jaar geleden gelopen, van Hoek van Holland tot aan Kleve (D). Bekende wandelgronden dus! We slaan vanaf hier het Pieterpad af om vanaf hier, wederom tegen de richting in, het Grote Rivierenpad te volgen naar Nijmegen. Nog 9 kilometer.
Het Grote Rivierenpad volgt de rand van de stuwwal ten oosten van Nijmegen. Je hebt dus mooi uitzicht over de lager gelegen gebieden, zoals de Ooijpolder waar de Waal langs stroomt.
Via de randen van de dorpjes Beek, Berg-en-Dal en Ubbergen lopen we recht tegen het kombord aan van Nijmegen. Hier hebben we 1000 kilometer voor gelopen, dus dit is wel een fotomoment waard. Ik loop nu echt wel op rozen nu ik weet dat het vanaf nu voorbij is dat ik bijna elk weekend op moet offeren aan training voor de 4Daagse, dus de pijn in mijn voeten, die voel ik niet meer. Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik tijdens de 4Daagse alleen maar meer pijn zal ervaren, maar dat ik ook nóg meer op rozen zal lopen door de sfeer en het publiek. Via de Nijmeegse buitenwijken lopen we naar de Wedren. Dit is het einde van de Road to Nijmegen. Hier staan we over twee weken, op dinsdag 16 juli, weer aan de start. Dat onze Road to Nijmegen hier eindigt is natuurlijk geen toeval. Het einde van de Road to Nijmegen is tegelijkertijd de start van dat waar we het voor gedaan hebben.

Dank jullie wel voor het lezen van mijn blogs. Ik heb deze geschreven als naslagwerk voor mezelf. Tijdens het schrijven, kan ik zelf ook nog een beetje nagenieten van de kneuterige belevenissen, maar ook van de mooie omgevingen waar we doorheen gelopen hebben. Ook heb ik deze blogs geschreven, zodat iedereen zonder social media bij interesse het ook kan lezen.
Dank jullie wel voor jullie leuke reacties, via WhatsApp, Instagram en onder de blogs. Voor de Road to Nijmegen houden de blogs nu op, maar ik neem jullie (én mezelf) graag mee tijdens mijn belevenissen tijdens alle vier de 4Daagse-dagen. Ik nodig jullie ook uit om daar de sfeer te proeven en mij de mogelijkheid te geven om naar jou terug te zwaaien. Ik zou het leuk vinden om je te zien in Nijmegen tijdens de start, finish of onderweg tijdens één van de dagen, of misschien tijdens de binnenkomst van de laatste dag, aan de Via Gladiola. Wellicht tot daar!

Ik ben gespannen voor de 4Daagse, maar ik heb er ook veel vertrouwen in. Ik heb er zin in, maar ik heb er ook zin in het moment dat het voorbij is. Ik kan dus eigenlijk niet wachten, terwijl het een eng idee is dat het al zo dicht voor de deur staat. Het moment is daar, nu moet ik het alleen nog even doen. Training Season’s over.

Onder de foto’s kun je een reactie geven