Steenbergen ➜ Essen (B)

Dan nu de eerste wandeling ná het verkrijgen van het startbewijs: in één weekend van Steenbergen naar Essen (bekend van de grensovergang per trein) en van Essen naar Rijsbergen. Vandaag de eerste van de twee. We blijven slapen in de dichtstbijzijnde plaats van betekenis: Bergen op Zoom.

24 februari waren we gefinisht net buiten het centrumpje van Steenbergen, en daar pakken we de route weer verder op. Nog steeds het Floris V pad. We lopen al snel Steenbergen uit en Welberg in. Dit plaatsje stelt ook weer niet zo veel voor, dus daar zijn we ook zo weer uit. Daar lopen we al snel door bossen. Dat het afgelopen dagen weer veel heeft geregend merken we aan de ontelbare plassen in het pad. Soms moeten we flink klimmen en klauteren om via de zijkanten van de paden verder te komen zonder natte voeten te krijgen. We lopen dwars door weilanden heen en merken dat de route niet heel duidelijk is aangegeven. We moeten het dus echt op de GPS doen op Rons horloge en waar nodig met bijstand van de kaart op mijn telefoon.
Al gauw gaat het mis: Geen gemarkeerd pad, dus we lopen volgens de GPS, maar die heeft een marge van ca. 50 meter. Als je 50 meter naast het pad loopt, zit je volgens de GPS dus nog goed. Wat is 50 meter nou, hoor ik je bijna denken. Dat is niet veel, maar in 50 meter kan er wel precies een bosje, hek of sloot tussen zitten. Precies dat is het geval, maar daar komen we pas achter nádat we een weiland hadden overgestoken dat aan de andere zijde flink onder water staat. Tot voorbij mijn enkels ga ik het water in en dus loopt het water via de bovenkant van mijn schoenen zo naar binnen. Natte sokken binnen 5 kilometer. Niet ideaal. We waren ook vergeten reservesokken mee te nemen, die zitten nog in de koffer en die ligt in de auto. De komende 25 kilometer moet ik het doen met natte voeten.
Met een klein ommetje en een klimmetje over een hek met prikkeldraad, komen we weer snel op de route.

Qua temperatuur is het maar kiele kiele. Echt warm heb ik het niet en die natte voeten maken het zeker ook niet beter. Wanneer er een harde windvlaag langs komt, heb ik het gevoel in mijn hemd te staan. Achter een groot gietijzeren kunstwerk met daarop een gedicht neem ik even kort de tijd om mijn sokken uit te wringen, want ik moet er toch op verder. Het liefst zo droog mogelijk.
Als klap op de vuurpijl krijgen we even later, midden in een open veld, ook nog een flinke hagelbui op ons dak. Nu hebben we echt bijna alle weertypes gehad. Voor de gein maak ik nog de opmerking dat we alleen een tornado nog niet gehad hebben.
Verderop lopen we langs een grote manege, daarop staat een picknicktafel waar ik nogmaals de mogelijkheid aangrijp om mijn sokken uit te wringen en mijn schoenen even kort in de wind te laten drogen. Tot nu toe heeft het bij bijna elke stap gesopt. Vanaf dit punt gaat ook het zonnetje lichtjes schijnen.

Via een glooiend bebost gebied aan de rand van Bergen op Zoom komen we uit bij onze pauzelocatie. Deze pauzelocatie is het einde van het Floris V pad. Het pad dat we begonnen in Muiden. Het Floris V pad is het derde en laatste stuk van het Diagonaalpad, dat zijn we begonnen in Lauwersoog. Begin april 2024 kun je op de NPO het programma “Dwars door de Lage Landen” zien. In dat programma zullen ze ook het volledige Diagonaalpad bewandelen. Ik ben benieuwd wat we allemaal gaan herkennen hiervan!

We hebben een flinke lunch met twee flinke biertjes. Tijdens de lunch probeer ik mijn sokken nog te drogen in het toilet bij de Dyson handdroger, maar dat heeft weinig zin en zorgt vooral voor rare blikken bij mede toiletbezoekers. Dat geef ik dus op.
Ik kies er voor om mijn sokken aan te houden op het terras en de wind zijn werk te laten doen, terwijl ik mijn schoenen volprop met wc-papier om zoveel mogelijk vocht te absorberen. Dát blijkt een goede keuze, want na de lunch lijkt al het vocht te zijn verdwenen.

We lopen verder, en dat doen we vanaf nu tot Thorn (ca. 250 km, schat ik even snel) over het Grenslandpad. Dat pad volgt in grove lijnen de nogal grillige grenslijn tussen Nederland en België.
Na de lunch staat trouwens het pad na de eerste keer afslaan al zo onder water dat het onbegaanbaar is, gelukkig is er geen sprake van omlopen omdat we één pad verder ook kunnen nemen om op hetzelfde punt uit te komen. De zon gaat eigenlijk niet meer weg, maar wordt af en toe gecombineerd met een lichte regenbui en twee onweersklappen. Via Wouwse Plantage, bekend van de martelcontainers, lopen we recht op de grens af en deze blijven we letterlijk aan onze rechterhand volgen tot aan het spoor met de welbekende spoor-grensovergang. De weg is de grens. Dat betekent dat de gemeentelijke prullenbakken aan de rechterzijde van de Gemeente Essen (België) zijn, terwijl ze aan de linkerzijde van de Gemeente Roosendaal (Nederland) zijn.
Bij de spoorwegovergang, waar de grens nogmaals gemarkeerd wordt met bordjes dat hier het gebied van de Belgische Spoorwegen eindigt en de NS begint., slaan we af richting het station van Essen dat net een kilometer over de grens ligt aan Belgische zijde. Daar is onze finish voor vandaag (en de start van morgen).
We reizen vanaf hier naar Bergen op Zoom, mijn kortste internationale treinreis ooit. Door een gelukje is de Intercity naar Vlissingen 7 minuten vertraagd, waardoor we op Roosendaal onze overstap naar een trein eerder halen. In ongeveer een halfuur staan we dus op station Bergen op Zoom.

We slapen in Hotel de Draak. Volgens zeggen het oudste hotel van Nederland. Dit hotel komt ten minste uit 1397. Het is dan ook een prachtig gebouw op een prachtige plek. We hebben een hele mooie kamer met dikke oude houten balken. Het badkamertje is flink behelpen door het kleine formaat, maar daar zie ik alleen de humor wel van in.
Goed rusten, morgen reizen we met een flinke omweg terug naar Essen, om vandaar naar Rijsbergen te lopen. Een wandeling die net iets langer is dan die van vandaag.

Overigens, mijn natte voeten hebben het goed volgehouden… geen blaren! Wow!

Onder de Foto’s kun je een reactie geven