Oudewater ➜ Nieuw-Lekkerland

Dansend over de 40 kilometer

Wekenlang zat ik al te puzzelen op de etappe van Oudewater naar Nieuw-Lekkerland, maar logistiek kwam ik er maar niet uit. Uiteindelijk bleek de enige oplossing om samen vanuit Leiden met de auto naar de finish van vandaag te rijden, daar de auto te parkeren en vervolgens de taxi te nemen naar Oudewater. Om van Nieuw-Lekkerland in Oudewater te komen, moet je eerst naar het zuiden, dan naar het westen om via Rotterdam weer naar het noorden te gaan en af te slaan naar het oosten richting Utrecht. Dat komt doordat nogal wat rivieren liggen die een behoorlijke barrière vormen.

Na 45 minuten in de taxi komen we aan bij onze finishplaats van vorige week, Oudewater. Zoals gebruikelijk is dit dan weer de start voor deze etappe. We stappen de taxi uit naast een oud pand waar ik denk het wapen van Haarlem op te herkennen. Het wapen van Haarlem heeft in het midden een zwaard met de punt omhoog, daarboven een klein kruisje en daar omheen vier sterren: best herkenbaar dus. Een behoorlijk oud en markant gebouw met daarop het Haarlemse wapen in plaats van het Oudewaterse wapen vond ik vreemd. Al snel lopen we via de drassige oever van de Hollandse IJssel het mooie Oudewater uit. Na wat wandelend rondzoekend in Google, kom ik er achter dat het Haarlemse wapen daar hangt, omdat daar vroeger de Bierbrouwerij ‘Van Haarlem’ zat. De oprichter van die bierbrouwerij is in de 16e eeuw van Haarlem naar Oudewater verhuisd en is hier een bierbrouwerij begonnen. Dat vond ik wel een grappig feitje.

We wandelen dus langs de Hollandse IJssel waar we langzaam worden ingehaald door een drakenboot waarvan de trommelaar het erg lastig vindt om in de maat te slaan. In Hekendorp gaan we de Wilhelmina van Pruisenbrug over en nemen we afscheid van de provincie Utrecht. We laten hiermee onze zevende provincie van de Road to Nijmegen achter ons. De wandeling gaat verder door in Zuid-Holland. De volgende plaats van betekenis waar we doorheen komen is Schoonhoven. Daar hebben we afgesproken met Mart, die vorig jaar ook een etappe heeft meegelopen tijdens het Grote Rivierenpad. Voordat we in Schoonhoven zijn, moeten we nog een paar kilometer onverhard door, totdat we aankomen bij het riviertje de Vlist. Vanaf hier is het voor ons een bekende en verharde weg richting Schoonhoven. De wind is inmiddels flink aangetrokken tot een harde stevige wind. Aan de kust is het volgens de weervrouwen en -mannen windkracht 7, maar hier iets verder het land in is het een stevige windkracht 5.

In WhatsApp zie ik al dat Mart mijn berichtjes en ‘Live Locatie’ niet ontvangt, dus ik weet al hoe laat het is. We doen nog een korte Warme Chocomelk en toiletstop bij een Restaurant/Kroeg dat we al kennen van een vorige wandeling in voorgaande jaren en binnen een uur na deze stop lopen we via Bonrepas al snel Schoonhoven binnen. Net als Oudewater heeft Schoonhoven een schilderachtige binnenstad. Schoonhoven staat door de vele edelsmeden en juweliers bekend als de ‘Zilverstad’. We maken een paar snelle foto’s op de trap van het Schoonhovense stadhuis en we gaan snel door naar de pont over de Lek. Aan de overkant van de Lek zit het restaurant waar we gaan lunchen, en er kan inmiddels wel wat in! Nog steeds geen teken van leven van Mart, maar uiteindelijk komt hij een aantal uur later wel in de lucht dat hij inderdaad zijn roes nog aan het uitslapen was.

Eenmaal de Lek over, en na de lunch lopen we eerst tegen de rand van Nieuwpoort aan voordat we richting Groot-Ammers afslaan. Hier lopen we nog een stuk op een dijk langs een industrieterrein. Ook op de Lekdijk lopen we door de klei voordat we Groot-Ammers bereiken. Vanaf Groot-Ammers moeten we in kilometers nog een behoorlijke lap lopen, maar de route is hier heel simpel. Vanaf hier pakken we één lange weg recht op Nieuw-Lekkerland af. Dit is een zogeheten Tiendweg. Langs deze weg komen we vooral veel schapen tegen, waarvan er één nogal om aandacht verlegen was. Dit ene schaap komt vanaf de andere kant van het weiland op ons afgerend om even geaaid en geknuffeld te worden. Wisten jullie dat schapen ook kunnen kwispelen en knorgeluiden maken als ze het naar hun zin hebben?

We wijken in de kilometers die we nog te gaan hebben richting het einde nog tweemaal van deze Tiendweg af:
Eénmaal naar links door een schapenveld en terug. Wij vonden dit echter geen leuk stuk van de route en hadden op de Tiendweg blijven leuker gevonden. We houden ons echter streng aan de route! 😜
En éénmaal naar rechts om over de Lekdijk te lopen, en weer terug naar de Tiendweg.

Inmiddels is het al donker, dus voordat we de tweede keer (en ditmaal naar rechts) afslaan van de Tiendweg af, checken we nog even of we daardoor niet weer ergens onverhard moeten lopen, want dat is in het donker niet handig. Gelukkig is dat niet het geval en kunnen we de originele route volgen.
De laatste aantal kilometers lopen we langs Nieuw-Lekkerland over diezelfde bekende Tiendweg. De voetjes zijn aardig zwaar, dus we slepen onszelf door de laatste aantal kilometers heen door een muziekje op te zetten en al dansend en zingend door te gaan. Iemand die de hond aan het uitlaten is, komt ons tegen en kijkt ons even vreemd aan, maar moet uiteindelijk toch glimlachen van het aangezicht van twee met modder bedekte wandelaars die al zingend en swingend langs hem lopen. Eenmaal bij de auto geeft mijn horloge aan dat ik 39,8 kilometer gelopen heb. Dat kan ik natuurlijk niet laten gebeuren, dus ik jog nog een rondje over het parkeerterrein om toch precies op de 40,00 kilometer te komen.

Volgende week staat de langste wandeling tot nu toe, ooit, op de planning. Namelijk 51 kilometer. We lopen dan via Kinderdijk, Sliedrecht en de Hollandse Biesbosch in een grote boog om Dordrecht heen naar de Hoekse Waard. De dagen zijn nog kort en de wandeling is lang, daarom slapen we voor de wandeling in Nieuw-Lekkerland. Zo kunnen we vroeg beginnen en zijn we voor het donker bij de finish.
Ik hoop op goed weer en weinig modder, duimen jullie mee?

Onder de foto’s kun je een reactie geven