Nieuw-Lekkerland ➜ Strijensas

Langs, over, door en onder het water

De wandeling waar ik al weken tegenop zag. De eerste wandeling ooit van meer dan 50 kilometer. Om er voor te zorgen dat we niet al te laat zouden finishen, wilden we vroeg starten. Daarom hebben we geslapen in B&B Kinderdijk in Nieuw-Lekkerland. Op nog geen 200 meter van de geplande start.

De start was niet precies het einde van vorige week. Dus we hebben zaterdag nog een klein rondje gelopen door Nieuw-Lekkerland, zodat we wel de hele route gelopen hebben. Na dit kleine ommetje zijn we met de auto naar Strijensas gereden. Daar hebben we de auto achtergelaten en zijn we met meerdere (bel)bussen terechtgekomen in Papendrecht om daar te dineren. Na het eten met meerdere buslijnen terug naar de B&B en meteen naar bed.

Zondag is het tijd voor de échte lange wandeling. We worden dus wakker in de B&B en starten de dag met een topontbijt. Hier gaan we zeker wel een flink aantal kilometers op kunnen teren. De start van de wandeling gaat vliegend. De regen is net opgehouden en de weersverwachtingen voor de rest van de dag lijken prima. Geen zonnig weer, maar wel grotendeels droog.
Na 200 meter slaan we linksaf de Molendijk op en lopen we tussen de bekende molens van Kinderdijk. Het is nog erg vroeg en toeristen zijn geen vroege vogels dus het is er nog uitgestorven. Al het einde van deze kade slaan we linksaf een onverharde dijk op. En dit “onverharde” houdt echt nog wel even aan. Via dijken, over Tiendwegen, langs de Alblas, zeven maal onder dezelfde hoogspanningsleiding, door een veld, door een blubberig bos en over de A15, komen we uiteindelijk in Papendrecht terecht. Onderweg komen we nog langs een knuffelig ezeltje die natuurlijk even geaaid moet worden.

Onze eerste stop vindt plaats in Papendrecht, op precies 16 kilometer. We gaan zitten bij een luxe snackbar/broodjeszaak. We zitten al aardig onder de blubber en we lopen natuurlijk met rugzakken, dus het personeel stelt al snel de vraag wat precies ons programma van vandaag is. We eten hier onze vroege lunch en nemen meteen een aantal broodjes mee, want de rest van de route lopen we niet langs horeca dat geopend is vandaag. Van het personeel daar krijgen we nog wat koekjes mee om tijdens onze wandeling op te eten. Na onze pauze in Papendrecht lopen we snel via Sliedrecht naar de Baanhoekbrug die ons over de Beneden-Merwede naar het Eiland van Dordrecht brengt.

Het Eiland van Dordrecht is, zoals de naam al zegt, het eiland waar Dordrecht (en verder niets anders) op ligt. De route loopt echter niet door de bebouwde kom van Dordrecht. Sterker nog: we krijgen amper wat mee van enige bebouwing. We lopen nog een klein stukje over een blubberdijk, maar de rest van de route is vrijwel verhard de komende aantal kilometers. Toch loopt de originele route onderaan de dijk, terwijl wij van mening zijn dat we daar meer kans hebben op natte voeten en dat dát een minder leuke route is. Wij besluiten dus om 50 meter naast de route op de dijk te blijven lopen totdat de route weer afslaat.

We lopen langs de pont naar de Biesbosch. Vanaf dit punt loopt de route weer van de dijk af door de uiterwaarden van de Nieuwe Merwede. Het alternatief is een smalle weg, waar de auto’s best snel rijden. Niet fijn dus. We worden door de route van de dijk weggeleid verder de bossen van de uiterwaarden in, maar we zien al snel dat al deze paden onder water staan. Soms wel meer dan een meter diep. Als we de dijk volgen, blijven we dicht bij de originele route, maar we missen hier toch best wat kilometers door, doordat het originele pad slingert. We volgen dus toch maar het fietspad langs de dijk, maar ook die staat op een bepaalde plek flink onderwater. Ik krijg er zelfs natte sokken van en dat is met een lange wandeling killing. We kiezen er vanaf dit punt dus zelfs voor om naar de andere kant van de dijk te gaan, daarvoor moeten we wel over prikkeldraad klimmen, waar Ron me gelukkig mee helpt. Alle onderdelen zitten er nog steeds aan! 😉
Via wat grindpaden in een bossig gebied aan de zuidkant van het Eiland van Dordrecht en daarna lange geasfalteerde paden lopen we naar onze tweede pauze. Een picknicktafel op een T-spitsing van fietspaden. We zijn nu 34 kilometer onderweg en hier vertel ik Ron dat ik nu minder klachten en pijntjes heb dan ik had rond de 24 kilometer. Dat geeft vertrouwen voor de resterende kilometers. Inmiddels hebben we al een aantal buien over ons heengekregen en is het tussendoor ook al weer droog geworden.
In de pauze is het gelukkig wel droog en eten we de broodjes uit Papendrecht op en stappen we weer gauw verder. We zien in de verte een gouden M uitsteken en ik stel voor om een milkshake te halen als we in de auto naar huis rijden. Een goede motivator om nog even door te zetten.

Via een bedrijventerrein met enorme distributiecentra en andere grote blokkendozen bereiken we de oevers van de Dordtsche Kil. Deze vaarweg scheidt het Eiland van Dordrecht van de Hoeksche Waard waarin onze finishplaats van deze etappe ligt. De Dordtsche Kil wordt bevaren door enorme schepen, waar de schepen in het Amsterdam-Rijnkanaal lieverdjes bij zijn.
We lopen onder de Dordtsche Kil door via de Kiltunnel en komen de Kiltunnel uit, de Hoeksche Waard in, via een roltrap.

Dit laatste stukje is even doorzetten. De voeten zijn flink moe door alle blubber in de eerste helft van de wandeling en de nattigheid op het Eiland van Dordrecht. De zon is onder de wolken gezakt en gaat al bijna onder. We lopen eerst weer een stukje terug langs de Dordtsche Kil, dus precies aan de overkant waar we al gelopen hebben. Op de plek waar we afslaan de Hoeksche Waard in, staat een kast tegen een huis aan met daarin een koelkast en een koffiezetapparaat. We stoppen wat geld in het geldbakje en pauzeren vijf minuten met een frisje. Hier eten we ook de koekjes de we in Papendrecht hebben gekregen. Na deze mini-break lopen we in één rechte weg naar Strijensas. Eigenlijk maakt de originele route nog een uitstapje naar een dijk die onverhard is, maar de voeten zijn moe en het is al te donker om dat verantwoord te kunnen doen, dus we besluiten dat te laten en deze paar honderd meter winst voor lief te nemen. Met nog wat muziek van de telefoon om ons door de laatste paar kilometer te slepen, komen we na 48,2 kilometer aan in Strijensas aan het Hollandsch Diep.

Het is wat minder dat de geplande 50-plusser, maar het komt hier erg dicht tegenaan, dus het is voldoende om te ervaren dat we in deze omstandigheden deze afstanden kunnen lopen zonder er al te veel last en pijn van te hebben.

Direct de dag na deze lange wandeling is de inschrijving voor Ron voor de 4daagse. De eerste van de twee obstakels om te nemen. Drie weken later ben ik aan de beurt voor mijn officiële inschrijving. Duimen jullie mee?

De extreem lange wandelingen zitten er nu even op. Volgende week en de week daarop is de wandeling minder dan 30 kilometer en dat voelt gewoon als kort. Grappig om te merken hoe dat perspectief voor mij gewijzigd is. Tot volgende week!

Onder de foto’s kun je een reactie geven