Hooge Mierde ➜ Eersel

Pelgrimstocht over de Kempen

Een week later dan gepland, dan alsnog het weekend van Hooge Mierde naar Hamont. Vorige week was Ron een beetje grieperig, dus was het niet verstandig om een weekend met twee flinke afstanden door de zetten. Tegelijkertijd voel ik de motivatie wegzakken door deze dubbele wandelweekenden. Ik moet simpelweg te veel leuke dingen inleveren om elk weekend twee wandelingen te lopen. Het moet wel leuk blijven. Om die reden heb ik ons schema voor de komende weken omgegooid: Vanaf nu maar maximaal één wandeling per weekend. Dit weekend nog wél een dubbele editie, maar dat is puur om de praktische reden dat het hotel al geboekt was en we deze niet meer konden annuleren (we konden deze gelukkig wel een weekje uitstellen).

Twee weken geleden zijn we drijfnat geëindigd in Hooge Mierde, daar waar we nu weer gaan starten. Hooge Mierde ligt best wel een eind van de bewoonde wereld af (helemaal met OV) en we willen op tijd starten, want we hebben vandaag 45 kilometer af te leggen. Vanavond willen we een beetje op tijd in ons hotel zijn. Dat betekent dat we uiterlijk om 10:00 willen starten. Vanuit Leiden zou dat betekenen dat de wekker om 04:30 staat. In het kader van “Het moet wel leuk blijven” hebben we er dus voor gekozen om een stuk dichterbij te blijven slapen, zodat we maar een klein reisje hebben naar de start. We slapen in een hotel in Kaatsheuvel, op nog geen 100 meter van de Efteling. Het hotelbed doet zijn werk, maar verder is het hotel geen aanrader. Ron haalt vroeg in de ochtend een ontbijtje bij de lokale Albert Heijn en daarna kunnen we snel richting de bus die ons naar Tilburg brengt. De bus die 9292 aangeeft komt echter niet opdagen. Op de app staat dat de bus wel rijdt en reeds vertrokken is, dus blijkbaar is het een spookbus. We pakken de eerstvolgende bus die maar een paar minuten later vertrekt, maar een omweg maakt naar Tilburg. Hierdoor missen we de aansluiting op onze bus in Tilburg die ons naar Hooge Mierde zou brengen, ondanks alle moeite die de buschauffeur doet om onze tweede bus te laten wachten. De eerstvolgende bus naar Hooge Mierde is een uur wachten, wat meteen een enorme vertraging in ons hele plan zou zijn. We besluiten om een Uber vanuit Tilburg te nemen. Binnen een minuut zitten we in de Uber die ons vrolijk naar Hooge Mierde brengt. Het is wat duurder, maar uiteindelijk zijn we eerder in Hooge Mierde dan onze geplande bus. Hier maken we dankbaar gebruik van.

De start in Hooge Mierde ziet er goed uit! Het zonnetje schijnt lichtjes en ondanks dat het erg koud is, ziet het er naar uit dat alles droog blijft, vanuit de lucht tenminste. Net buiten het dorp merken we dat het bij de voeten wat minder droog is, buiten de verharde paden. Al snel komen we op een stuk “pad” waar we niet overheen kunnen lopen, dat is dus weer een alternatief pad zoeken. Na alle afgelopen natte blubberwandelingen zien we de bui al hangen. Binnen een paar kilometer krijgen we dit al voor de kiezen, wat moet dat dan betekenen voor de rest van het pad? We houden hoop, want vooralsnog houden we het droog, op dat kleine ommetje na.
En zo is er meer herkenning: we schurken ook nu weer tegen de grens aan en gaan er van tijd tot tijd een stukje overheen. Zo was het natte gedeelte van het pad België en is het alternatieve pad precies de grens.
Snel na het natte gedeelte draaien we weer naar de Nederlandse zijde en lopen we recht op Reusel af. We hebben bij het ontbijt geen fatsoenlijke kop koffie gehad, dus we maken van de faciliteiten van Reusel gebruik en drinken een snelle cappuccino waar we als klap op de vuurpijl ook beiden nog een lekkere punt taart bij bestellen. Je moet jezelf af en toe even kietelen, toch?!

Na Reusel gaat de zon flink schijnen en mag het vest wel een stukje open. In het zonnetje is het best lekker! We lopen door de bossen, afwisselend met open velden, weer richting de Belgische grens. Ook hier lijken de paden nét droog te blijven, maar hebben we tóch nog een stukje drassig ondergelopen weiland waar we het net niet droog redden. Hierna lopen we al tegen de grenspaal aan, waar Ron traditiegetrouw een poging tot poseren doet. Net over de grens loopt een kanaal waar in de mooie lentekleuren de bomen overheen hangen. We moeten hier ongeveer vijf kilometer langslopen en die route is kaarsrecht. We maken van deze mogelijkheid gebruik om twee afleveringen van de 4Daagse podcast te luisteren. Dat is écht een aanrader als je een beetje geïnteresseerd bent in de in’s en out’s van de Nijmeegse 4Daagse.
Hierdoor zit de sfeer er al lekker in en voelt deze wandeling echt als een pelgrimstocht naar Nijmegen. Langs dit kanaal marcheren we op hoog tempo naar onze bijzondere pauzeplaats van vandaag. Zoals het hoort bij een pelgrimstocht, is de pauzeplaats een abdij! Abdij Postel is een bekende trekpleister in deze regio. Wie tijdens zijn bezoek aan Villa Volta in de Efteling goed naar Hugo van de Loonsche Duinen (van de Bokkenrijders) heeft geluisterd, heeft zelfs de naam van deze abdij horen vallen.
Na de lunch stappen we weer snel verder in twee kaarsrechte lijnen terug naar de Nederlandse grens. Eenmaal op de grens ga ik rustig tegen de grenspaal zitten, terwijl Ron even een noodzakelijke pauze houdt in het restaurant op de grens. Eenmaal die grens over, moeten we nog één-derde van de wandeling voltooien tot onze finish in Eersel.
We durven het bijna niet te jinxen, maar spreken toch voorzichtig uit dat het pad vandaag gelukkig een stuk droger is dan alle voorgaande wandelingen en dat merk je aan ons tempo. We komen vaak ruim boven de 6 km/u uit en daardoor zijn we lekker op tijd richting het einde. Toch lijkt er in dit laatste stuk geen einde te komen aan de heides, bossen en open velden.

De lucht trekt dicht en we houden het helaas niet droog. Ik had zo gehoopt dat ik geen regendruppels (🌧) hoefde in te tekenen in de bovenbalk van dit verhaal, maar ruim twee uur heeft het best flink geregend. De grond kon het hebben dus we hoeven niet meer door plassen te stampen. Eenmaal in Eersel ben ik toe aan rust. We hebben minder gepauzeerd dan gebruikelijk en gelopen op een hoger tempo. Mijn benen zijn op en willen niet meer. In de route zit nog een klein ommetje door het dorp, maar ik zag daar de toegevoegde waarde niet zo van, dus ik besloot voor ons beiden om die te skippen.

Eenmaal ingecheckt in hotel De Bengel ploffen we neer en frissen we ons op. We hebben even een uurtje om te relaxen voordat we naar het restaurant gaan dat we gereserveerd hebben op advies van Tine (een Jumbo-collega die hier in de regio woont). Eersel is een gezellig en levendig dorpje!

Morgen lopen we vanuit Eersel verder naar Hamont. Die wandeling is ietsje korter en hopelijk net zo droog op de ondergrond, maar we durven dit niet te jinxen! Tot morgen!

Onder de foto’s kun je een reactie geven