4Daagse: Dag 2

Roze woensdag

Vannacht ging beter dan gister, maar nog steeds geen goede nacht. Met een aantal uur te weinig slaap worden Ron en ik weer wakker om 02:45. Het lichaam voelt goed! We kleden ons aan, eten wat en stappen in de auto. Zelfde plan als gister. Dat bevalt, dus zo gaan we het ook komende dagen aanpakken.

Op de Wedren is het druk. We staan duidelijk op een onhandige plek, want door de drukte lopen we al gauw 20 minuten vertraging op voordat we gescand zijn om te starten. Vlak na de start komen we Anton Griep van Q-Music nog tegen. We lopen bijna in een rechte lijn naar de rand van Nijmegen. Via de buitenwijken Hatert en Dukenburg lopen we het bosgebied in.

Het eerste dorpje dat we tegenkomen is Alverna. Een klein maar erg gezellig dorpje. En dat al zo vroeg in de ochtend.

Na Alverna lopen we via de randen van Wijchen naar de oevers van de Maas bij Niftrik. 200 meter voor onze pauzeplek, precies op de helft, knapt er een blaar in m’n linker voet. Deze voet was gister al gehavend. Dit doet extreem veel pijn en ik merk het in mijn manier van lopen. Tijdens de pauze wissel ik van sokken, om erger te voorkomen. Ik druk door de pijn heen met zo normaal mogelijk lopen. Daardoor ebt die pijn langzaam weg, maar het voelt natuurlijk allerminst fijn.

Inmiddels loop ik op paracetamol. Na Niftrik keren we terug naar Wijchen, dwars door het centrum heen. Wat een mega feest! Ik krijg hier energie van en het helpt me stevig vooruit.

In Wijchen komt zowel de 40 als de 30 kilometer bij de route er bij. Daardoor wordt het weer druk op de route en zit doorlopen er niet meer bij.

Tussen Wijchen en Beuningen treffen we Frances. We kennen haar van de Nacht van de Vluchteling. Zij gaat niet zo lekker, dus we besluiten haar op sleeptouw te nemen.

Ook Beuningen is een groot feest! Als wandelaar loop je als het ware ‘first row’ langs alle podia en feesten. Het is super gezellig en er is veel lekkers te snaaien langs de kanten. In Beuningen delen ze nog een leuk aandenken uit als herinnering van deze doorkomst: een leuk embleem dat je op kleding kunt strijken. Beuningen maakt indruk en dat in combinatie met nog maar 10 kilometer tr gaan, zorgt voor nieuwe energie. Na Beuningen komt Weurt dat ook al zo gezellig is!

Overal is het zo gezellig dat ik wel vooruit kom. Tegelijkertijd wordt alles door de vermoeidheid één grote waas.

We worden weer in Nijmegen ontvangen als helden. Nog twee dagen te gaan.

De blarenpoli van het Rode Kruis behandelt mijn blaren, dat blijkt nog best een opgave. In totaal duurt mijn behandeling ruim 1,5 uur. Het voelt wel beter daarna.

Ron en ik treffen in de stad nog heel even een aantal bekenden, zoals Sander, Tom (TOMPUSS), Marcel, Martijn & Jeroen. Leuk om ze allemaal even te zien te midden van deze gekte. We gaan op tijd weer terug naar ons Milsbeekse paradijsje. Vanavond eten we biefstuk met salade.

Nog twee dagen. Let’s go!

Onder de foto’s kun je een reactie geven