Zeewolde ➜ Stichtse Brug

Abort Mission?!

Wakker geworden in Zeewolde. De etappe van vandaag gaat van Zeewolde naar de Stichtse Brug. Het scheelde niet veel of ik was gestopt iets over de helft. Spoiler alert: dat is niet gebeurd!

We ontbijten bij Bakker Bart waar we meteen broodjes kopen voor de lunch om mee te nemen. In Bakker Bart worden we aangesproken door een meneer die vraagt naar onze plannen. Hij weet ons te vertellen dat een specifiek onderdeel van onze route er om bekend staat snel onder water te staan: de zogeheten “Stille Kern”. Toch gaan we met goede moed op pad! Wel verwachten we een modderig pad, maar daar zijn we inmiddels ervaringsdeskundigen in. We kopen nog een appelbeignet om mee te nemen als lunch-toetje en we lopen Zeewolde uit.

We lopen het eerste natuurgebied in en zien direct dat dit pad, of eigenlijk het volledige bos, onbegaanbaar is: er staat een flinke laag water. Dit was niet eens het gedeelte waar de meneer in Bakker Bart het over had. We moeten hier dus al omlopen. Ook verder in de route moeten we flink omlopen. We lopen niet meer via het Pionierspad, maar proberen wel zo dicht mogelijk bij de originele route te blijven. Fietspaden zijn altijd beter begaanbaar, dus waar de voetpaden onbegaanbaar zijn, volgen we het fietsroutenetwerk. Dit levert ons wel wat extra kilometers op.

We komen onze route weer tegen en besluiten deze weer te volgen. Inmiddels zijn we al een aantal regenbuien verder en lopen we al een tijd in onze regenkleding. De route lijkt wat droger dan wat we eerst zijn tegen gekomen, maar na een paar honderd meter begint het al iets blubberiger te worden. Dit is nog te doen! Nu lopen we het gebied binnen waar we vanmorgen voor gewaarschuwd werden. Ook dit lijkt oké te zijn! Tuurlijk is ons referentiekader inmiddels wat veranderd en liggen we niet wakker van een beetje blubber of een flinke plas water. We passeren een stier die mij gevaarlijk aankijkt en dan zien we ons pad zo in het water verdwijnen.

Helaassss. Dit gaat ‘m echt niet worden en dus moeten we wéér een eind omlopen. Hierdoor komen we wel langs een uitkijktoren waarvan af we kunnen zien dat dit gebied flink onder water staat. Vanaf dit punt gaat het hard waaien en ook nog heel hard regenen. Écht heel hard waaien en héél hard regenen. Het water loopt letterlijk van m’n broek m’n schoenen in en het is voor het eerst sinds Lauwersoog dat mijn waterdichte schoenen het water niet buiten weten te houden. Nu we toch al van de route afwijken, kiezen we voor de meest rechtstreekse route naar het punt waar het zeker weten wel weer begaanbaar is. Dit is een kaarsrechte ventweg van een paar kilometer door het open veld met windmolens en langs een provinciale weg. Hierdoor hebben we korter te lopen, maar worden we helemaal blootgesteld aan de elementen. In dit stuk besluit ik om er aan het einde van deze weg er mee te stoppen voor vandaag. M’n voeten soppen bij elke stap, alles doet pijn, ik vind de omgeving niet leuk en ik bedenk me dat als ik door ga dat ik dan mijn Oudjaarsavond verpest. Het besluit staat in m’n hoofd al vast. Die resterende 13 kilometer halen we een andere keer wel weer in.

Inmiddels is het gestopt met hard waaien en regenen en verschijnt er in de verte een pompstation. Dat is het punt waar ik wil stoppen. We eten hier de broodjes op die we bij Bakker Bart hebben gekocht en wisselen van sokken, want de gebruikte sokken van gister zijn veel beter dan de doorweekte sokken van vandaag. Mijn voeten zien er echt uit alsof ze van een lijk in het mortuarium zijn.

Ondanks dat mijn besluit eigenlijk al vast stond om te stoppen, geef ik het nog een kans, met wederom een aangepaste route. Eigenlijk zien we de originele route pas weer terug bij het eindpunt van vandaag, want we besluiten een hele saaie maar kortste route te nemen. Eigenlijk voelt het allemaal wel weer oké en ik heb mijn besluit aangepast, deze 13 kilometer ga ik uitzingen. Leuk is anders, maar volhouden zal ik! Via de OERSAAIE Eemmeerdijk komen we 1 uur en een kwartier later aan bij ons eindpunt waar Eric al wacht met de auto. Eric heeft een fantastische verrassing! Hij heeft vanuit huis twee mokken en een thermosfles met chocolademelk met rum meegenomen. Dit is zo welkom!

Ron had Eric ingeschakeld, want door alle blubber- en omloopvertraging zouden we onze bus ruimschoots missen. Deze hebben we dan ook ver voor de finish al ons in zien halen. Doordat ik ’s avonds met Oudjaarsavond op tijd in Den Haag verwacht wordt, hebben we niet de tijd om op de volgende bus te wachten en met OV naar huis te gaan.

Vandaag was heftig. Heel eerlijk vond ik vandaag ook niet leuk. Voor het eerst dat ik er geen plezier in heb. Soms zit het tegen en dat kan en mag ook wel eens. En dát is dan een soort mentale training. We hebben het gehad en dat is mooi.

Nu is het 2 weekenden ‘wandelvrij’. Tijd voor herstel?

Ook namens Ron wil ik jullie een mooi, gezond en leuk 2024 wensen! 2024 wordt het jaar van mijn Nijmeegse Vierdaagse. All the best!

Onder de foto’s kun je een reactie geven