4Daagse: Dag 1

Blauwe dinsdag

Daar is ‘ie dan. Voor het eggie. De enige echte Nijmeegse 4Daagse. Gister hebben Ron en ik ons al gemeld in Nijmegen voor ons startbewijs. We hebben boodschappen gedaan voor de hele week om zelf te koken en hebben intrek genomen in onze loft in Milsbeek, zo’n 18 kilometer buiten Nijmegen.

Het terrein van ons verblijf is echt een klein paradijsje met mooie tuin en chille plekjes. Heerlijk om bij te komen na een 4Daagse-wandeldag.

Vroeg in de ochtend staat de wekker, om 02:45. Ik heb geen goede nacht gehad. De rust heb ik gelukkig wel kunnen pakken, maar slaap amper. We schieten in onze kleren en eten gauw wat, voordat we in de auto stappen. Achterop de auto staan twee fietsen. We zetten de auto in een buitenwijk van Nijmegen en fietsen in 5 minuten naar de Wedren, de startlocatie. We staan er precies om 04:00 bij het aftelmoment. Een klein kwartier later worden wij gescand door de startscanner en kunnen we starten. In een drukke meute lopen we Nijmegen uit in het beginnende ochtendgloren. Eerst de iconische Waalbrug. Daarna slaan we af op de dijk richting Oosterhout. Inmiddels is het hier al beginnend licht. De muziek staat ook op deze vroege vroege ochtend al hard aan en het feest is er zeker al. We passeren Oosterhout rond 06:00.

Op naar Slijk-Ewijk, Valburg en Elst. Voor Elst merk ik dat mijn lijf niet meewerkt. Ik word misselijk, terwijl het qua voeding en drinken goed ging. Gedurende de dag komt daar duizeligheid bij en beiden blijven de hele dag met me meelopen. Eten gaat moeizaam, terwijl dat m’n bron van energie is.

Elst is een feest! Wat een vrolijkheid en bedrijvigheid op de vroege ochtend. Wij staan op voor onszelf, maar de inwoners van de dorpen langs de kant zetten hun wekker om de wandelaars aan te moedigen. Respect.

We lopen op Arnhem af. De route loopt door een verre buitenwijk en de 4Daagse leeft hier dus echt niet. Het feest begint weer in Huissen. In Huissen knok ik nog tegen mezelf om een broodje er in te krijgen, met wisselend resultaat. Ik probeer zo goed en kwaad het gaat toch m’n energie aan te vullen. Dat doe ik vooral door zoete zooi, fruit en groente die toeschouwers in grote hoeveelheden klaar hebben liggen.

Vlak voor Bemmel treffen we de ouders van Ron die wat lekkers te drinken en een bak kersen voor ons hebben. Dit doet mij goed. Ik heb weer energie om verder te gaan.

De laatste stroeve kilometers gaan door Bemmel en Lent. Hier lopen de 30, 40 en 50 kilometer routes weer samen, dus het is weer schuifelen. Dat is killing. Het kleine buitje dat nu valt, zorgt er voor dat ik m’n poncho niet voor niets gekocht heb.

Mede door m’n misselijkheid en door het te lage tempo, is vandaag veel stroever dan verwacht. Die paar blaren mogen geen naam hebben, maar toch heb ik ze laten behandelen door de blarenpoli.

Bij thuiskomst in Milsbeek, gaan we gelijk koken en chillen we wat in de loft. We eten rijst kip teriyaki en groenten.

Morgen frisse moed en energie op Roze woensdag!

Onder de foto’s kun je een reactie geven